Ik ben een jonge weduwe die schrijft voor de vrienden. Mijn schrijfsels hebben de naam: We-Duwen. Ze gaan over het reilen en zeilen van een,ondertussen niet meer zo jonge, mama met 3 studerende adolescenten. Hieronder kan u kennis maken met een We-Duwen en tegelijkertijd met mij.

Naast het zorgen voor… het opvoeden van…. zoeken naar… denken aan…tobben over… beslissen van… ben ik ook gewoon Nadia.
Iemand die graag acteert, maar geen Studio Herman Teirlinck mocht volgen na haar studies aan de Normaalschool. De reden daarvoor was simpel, volgens mijn mama: “Als je ooit je brood wil verdienen met acteren dan moet je, als vrouw het bed induiken met iemand die belangrijker is dan jezelf.” Een goed argument voor mij, ik heb mijn waarden en normen en een diploma kleuteronderwijs!
Het weduwe zijn en halftijds werken zorgt ervoor dat ik tijd over heb om in te vullen. Mysterie shoppen is een ding waar ik mij kan uitleven, extraren is iets anders. Sinds kort ben ik geregistreerd op een figuranten website. Hier kan ik me inschrijven voor clips, reclamespots of een figuratie in een tv serie of film. Via deze weg ben ik o.a. aanwezig, als publiek en gast op een modeshow in de soap familie die op het scherm wordt uitgezonden op 22 maart. Gisteren en vandaag was ik te vinden in het gerechtsgebouw van Gent, waar the shoot plaats vonden van een nieuwe fictiereeks die wordt uitgezonden op één begin 2019. Gisteren was ik een fotoreporter die de mooiste kiekjes moest proberen te nemen van Johan Heldenbergh, Greet Verstraete en Peter Gorissen. Vandaag was ik een advocate die mijn cliënte wegwijs moest maken in het gerechtshof, heerlijk om te doen. Fijn om nieuwe mensen te ontmoeten en eens helemaal weg te zijn van de realiteit. Mijn rol vandaag was overtuigend. De cast en the shoot bezetten een deel van het gerechtsgebouw. Geen cliënt, advocaat of rechter mocht passeren op de set. Toen ik terug wou keren naar mijn “beginpositie” hield een organisator van the shoot me tegen met de woorden: “Mevrouw, we zijn hier shooting aan het doen voor een nieuwe Vlaamse fictie reeks, kan u de andere uitgang gebruiken alstublieft?” Waarop ik antwoordde: “het is OK ik ben figurant.” Hilarisch tafereeltje als gevolg. Onder de figuranten was het gezellig er waren een aantal mensen bij die er gisteren ook waren, tussen the shoot door vind je al vlug iemand waarmee het klikt. Zo had ik vandaag contact met een vrouw die in de budgetbegeleiding van Gent zit. Ze had een jeugd gehad waarvan je zeker een film kan maken, is nu 7 jaar aan het vechten tegen borstkanker, alleenstaande moeder en werk onbekwaam bevonden. Belangrijk: ze is in remissie, terecht, trots op haar halflange haren en haar dochtertje is voor haar goud waard. Jullie kennen vast haar dochtertje, het was het meisje dat als ballerina het reclamefilmpje voor de warmste week inleidde. Kippenvel kreeg ik ervan toen ik het zag in november op tv en nu op haar smartphone.
We hebben er een gezellige boel van gemaakt, zo gezellig dat Peter Gorissen even ons gezelschap verkoos boven dat van zijn bekende collega’s of was het misschien om een sigaretje te roken met een superknappe figurante, die verschuilt achter haar tattoos, al een heel leven achter de rug heeft en vandaag er minstens 1 vriendin bij heeft.