Chris Relleke en Jascha de Wilde schetsen een beeld van mensen die in het weekend een borrel drinken en het podium beklimmen. Alle zorgen opzij gezet, verliezen ze zich in het Franstalige levenslied. Gewone mensen die even hun misere van zich afzingen en daardoor heel bijzonder zijn. Even zijn ze een ster en even komt een droom uit. Een sociaal levensverslag, waarbij de vele teleurstellingen en de pijn, die een leven lang rijpten onder rook van de Luikse zware industrie, bovengronds komen. 'Une animation perpetuelle' en daarna weer naar huis. 'Comme d'habitude'.